Ang Alamat ng Kabute

Isang araw, may isang batang nagngangalang Biboy. Si Biboy ay isang supil at walang respeto na bata. Sa paaralan naman, wala siyang kaibigan at dahil ito sa kaniyang ugali. Hindi siya nakikinig sa kaniyang guro at mga kaklase, parati nalang siyang nakatutol sa gadget niya. Nagagalit siya kapag iniistorbo siya. Natapos na ang klase nila Biboy at sinundo na siya ng kaniyang nanay. Tinanong siya ng kaniyang nanay kung kumusta ang araw niya. Hindi siya sumagot, binabalewala lang niya ang kaniyang ina, parang wala siyang naririnig. Pag dating naman nila sa bahay, nakita niya ang kaniyang tatay at lolo ngunit nilampasan lang niya ito, hindi lang naman nag mano. Napag-usapan ng kaniyang ama at ina na mabuti pang maging halaman nalang na hugis tenga si Biboy. Kase parang hindi siya nakakarinig. Nawawalan na si Biboy ng respetosa mas nakakatanda sa kaniya. Nang pumunta na si Biboy sa paaralan, may nakasalubong siyang matanda, humihingi ito ng tulong ngunit hindi niya ito tinulungan. Kahit sa pag tulong lang ng matanda para makatawid sa daan, hindi niya nagawa itong tulungan kasi parati nalang siyang naka tutok sa kaniyang telepono. Hindi alam ni Biboy na ang matanda na iyon ay isa palang diwata. “Ikaw Biboy na walang puso, isusumpa kita!” ang sabi ng matandang diwata. Kinaumagahan, nagtataka ang nanay ni Biboy bakit hindi lumalabas si Biboy sa kaniyang kwarto. Pinuntahan siya ng nanay niya ngunit wala si Biboy. Sumisigaw ang lolo ni Biboy at sinabing may tumubong halaman sa kanilang puno. Sa halamang iyon may telepono at hindi nakukuha at ang teleponong iyon ang ginagamit ni Biboy. Doon nila nalaman na yung halamang may tenga ay si Biboy. Doon na nagsimula ang alamat ng kabute.